περιώγανα

τὰ, Α

(κατά τον Ησύχ.) α) «ἐπίσσωτρα»

β) «οἱ δὲ τὰς κνημίας, αἵ περιπήγνυται ταῑς άμάξαις».

[ΕΤΥΜΟΛ. < περι-* + ὤγανον

κνημὶς ἁμάξης, Ησύχ.].